tanrinin gunlugu

bir gün, sabah

sevgili günlük,
uzun zamandır karanlıkta boşuna oturuyormuşum, meğer ol deyince her şeyi yapabiliyormuşum, "söyle !" dedim kendime hayatım değişti, önce ışığa, kağıda ve kaleme ol dedim sonra kendime "yaz !" dedim sonra da "oku !" derim, oy ne güzel oldu.

aynı gün, hala sabah

canım günlüğüm saatliğim her şeyim,
az önce ışıktan bir şey yaptım çok güzel gözüküyor kelek diyecem ama kulağa hoş gelmiyor gibi, dur ya sonra isim veririm, şimdi bahçe diye bir şey yapıyorum çok meşgulüm yani.

aynı gün, öğleye doğru

bi danem günlüğüm,
bahçeyi bitirdim, şeytoş diye bir şey yaptım fevkelade zeka belirtisi gösteriyor, biraz huysuz ama olsun ben koskoca yaratıcı o küçük bir kukla, tamiri olmazsa zortlatırım artık, muhteşem biriyim di mi ?

aynı gün, öğleden hemen önce

sevgili kulum günlük,
ben sorumlulukları olan muhteşem bir varlığım ama bu çamur parçasından laf olsun diye yaptığım adem ve havva gibi sinekler midemi bulandırabiliyor, şeytanı kovdum, hepsini kovdum, hepsi gitsinnn..

aynı gün, öğlen

kıçımın kenarı günlük,
insanlar düşündüğümden çabuk çoğaldı, şeytan da -utanmaz arlanmaz pezemenk- işin bokunu çıkardı, arada yapmayın etmeyin diye uyarıyorum ama yakacam uleyn hepsini, nerde benim sinir haplarımmm, bak yaratıcılığımı etkiliyor bu olaylar, sinirlerim çok bozuk...