sıkılmaca

bu bir oyun, bir hareket. bunu oynuyoruz her gün ve seviyeler sürekli artıyor. kim daha geç intihar edecek meselesini geride bıraktı. kim daha çok intihar ettirecek, meydanları yakacak, telleri geriye saracak. kime daha fazla hasar verebilirimin yönelimi giriyor artık devreye. kadının gözlerindeki şehveti bu olarak görüyorum, her ne kadar bu oyunda ilerlediğimi düşünsem de tat vermiyor. her güzel günde ilericiliğin ızdırabına karşı nefes alamıyor oluşun verdiği birincilik. bu sadece bir oyun değil ayrıca kahpelik. her hunharca harcanan anın kanla geri ödenmesi gerekiyor, yetmiyor sonrası ise daha büyük manzaralara açılan bir anahtar; hayatta kalmak...