sürekli zekadan bahsedip duran beyinsiz

sayıca çokturlar.

her konuda ama her konuda istisnasız olayı zekaya bağlamasını ve muhatap aldıkları insanların zekalarına lafı getirmesini çok iyi bilirler.

sanırsın ki sözlükte entiri sıçmak için atom fiziği okumak lazım.

- zeki misin ?
- yok değilim abi niye ki.
- olmaz zeki olacaksın. şart bu.
- !!!

herkes istediği gibi anlar, algılar. istemekle de olmuyor gerçi. kapasiteyle alakalı. niçin hemen zekaya bağlıyorsun ki işi? gerek yok. eksilersin ya da ne bileyim katılmadığın saçma bulduğun bir şeyse yazmazsın falan. hem adamın açtığı başlığı, yazdığı yazıyı salakça bulacaksın hem de adamı muhatap alarak cevap yazacaksın ya da zekasını alaya alacaksın. e siktir git o zaman.

sonra bu tipler sürekli zekalarını ön plana çıkarma gayreti içindeler. neden?

ben mesela salağım, hiç zeki değilim mesela. sana ne ? hakkaten sana ne yarraaam.

işi zekaya bağlamak doğru olandır zaten. duyguya dayalı olmayan her şey zekayla çözülür, başka bir yol bilmiyorum ben.. yapılmaması gereken şey, karşı tarafı sürekli küçük görmek ve zekasını aşağılamaktır.

zekadan anladığı ve zekayı ölçme referansı sadece kendisi/cücük beyni olan beyinsizdir.

anam senin beynin yok yahu kalibrasyonu tutturamazsın ki sen.

"-ben okumam bu kitabi hacı, içinde zeka yok,basit bu". modunda insandır/insancıktır.

eksik olan tarafına meyilli, ters psikoloji uygulamaya çalışırken embesil pozisyonuna düşen beyin yoksunu.

beyni büyük;beyin kıvrımı yok denecek kadar az olan insandır !

tesisat çalışmayınca çeneye vurur der sevgili cmylmz.
tam isabet!

kendinden başkasınıda zeki olarak görmez böyle tipler. sorsan en zeki kendisidir ama yaptıklarına bakınca beyinsizin önde gideni olduğunu görmek anında mümkündür. ve istisnasız böyledir bu. ne güzel söylemiş atalarımız, aç tavuk kendini buğday ambarında sanır diye.