sözlük yazarlarının itirafları

Her gün saat 21.00 ile 22.00 arasında pilim bitiyor.

Dizinin adini vermiycem ama oyuncu kiza asik oldum.

güllerim devriliyor
gençliğim savruluyor
vedalar yordu beni
"bildiğin gibi değil.."

migrenim var ama kahveyi seviyorum.
budut: itiraf gibi gelmedi bana.

Huzurluyum.

Yeniler tat vermiyo.eskileri özledim.

Retorik bir döngü değildi bak akşamüstü...diyalektik bir haldeydi kelimelerin çarpışması.
Al bir de böyle bak...

insanlardan uzaklaşmak istiyorum, bir süredir bu böyle yaklaşık 7,8 ay belki. bir hayalim var ama hayal olarak kalacak sanırım.

Ada, evet ıssız olanından üstelik, teknolojinin olmadığı, çıkarcı, riyakar, kalpsiz insanların olmadığı, beton ormanların değil gerçek ormanların olduğu olduğu bir ada.

görsel

Aklımdan hiç çıkmıyor sanki orda yaşıyor gibi.

küçükken saçma gelen sözler yaşlandıkça insana anlamlı gelmeye başlıyor. büyüyünce anlarsın derlerdi de tabi tabi derdim alaycı, meğerse doğruymuş. bu dünya gerçekten yalan sözlük. her şey anlamını yitirmişken rastlamıştım ona. kendime yıllarca bir daha bağlanmak yok diye söz vermiştim. kalp işte söz geçiremiyorsun ki, çok kısa sürede bağlanmıştım, ne olduğunu anlayamadan. her gün konuşmak istiyordum onunla, bir şeyler paylaşmak istiyordum. rüyada değil de filmde gibiydik. ya da sadece bana öyle geliyordu. ah şu hayalperest yanım. ve gün geldi yabancı biri oldu bana artık, son sözleri bir yabancının ki gibiydi yaşanan o kısa ama dolu dolu zamana rağmen. o gün benim için yabancı olmuştu, hiç tanışmamışız gibi, sarıldığımda huzur bulduğum kişi o değilmiş gibi, sanki ona hiç şiir yazmamışım gibi. bu akşam yine o yerde kader yeniden karşılaştırdı bizi. en güzel ve huzurlu manzaraları seyredermiş gibi sıkılmadan seyrettiğim o yüzü seyretmek hiç içimden gelmedi bu sefer. 2 ay önce her anını beraber geçirmek istediğin insanın artık yanında 2 dk durmak bile istememek, işte bu yüzden yalan dünya demişler, her şey yalan. sözler yalan, duygular yalan, sözler yalan, selamlaşmalar yalan, o mutlu bakışlar yalan, hayaller her zamanki gibi hepten yalan..

Kendimi kandırıyorum, en çok kendime yalan söylüyorum.

5. Sinifa giderken bi kadinla yan yana yatinca hamile kalir sanirdim. Hatta o siralar teyzemle beraber yatinca cocugum olsa ismini ne koyardim diye dusunmuslugum bile vardir.
Sonra kirlendik iste...

Bir yerde okumuştum;
''insan hiçbir şeye alışmamalı.''
diyordu. ben ise bende ebedi kalmıyacak, benim olmayacak her şeye alışıyorum. yitireceğimi bile bile.

yeni geldim amk.

Ailemden çok sıkıldım sözlük allah sağlıklarını versin ama çok beynimi şişiriyorlar. Şöyle iki üç gün biryerlere gitselerde evde kendimle başbaşa kalsam keşke.

Aç ve zebil kalmaktan çok korkuyorum.

Artık hayal kuramıyorum. Geceleri bu sebeple uyuyamıyorum.

Yemin olsun bazı şarkılar çok sigara yakmalık ama bıraktım yakamıyorum.

Bu sabah herkes gözüme gıcık gözüküyor. Evet sanırım mutsuz uyandım.

Zatüreyim ama tedavi olmuyorum.

Yıllardır komşumuz olan ve yıllardır konuşmadığım çocuğa aşık oldum.

Alışmamam gerektiğini bildiğim halde farklı şehirde yaşayan ve çok güzel olan birine alıştım, birşeyler hissettim. Mantıklı nedenlerinden dolayı gitti, kabullenemedim uzunca süreler yazdım. Keşke bazı şeyler olması gerektiği gibi olsaydı, sen hiç gitmeseydin ve ben sana karşı böyle durumlara düşmeseydim, eskisi gibi mutlu uykularımın sebebi kalsaydın. (bkz: keşkeler keş eder)

Yataktan çıkasım yok.
Sabahın köründe uyandım...gece rahatsız bir uyku...başım ağrıyor keyfim yok uyumak istiyorum. Olmuyor...kafam çok pis takık şu an.
Halsizim.
Kahve de bitmiş.
Kim çıkıp alacak şimdi...böyle kalsın.

gökcisimlerinden bahsederken "x futbol sahası büyüklüğünde" tabirinin kullanılmasına ifrit oluyorum.