bugün

içini, kimse bulamayıp sözlüğe dökme eylemidir.

gonul diyorum akil diyorlar ve wolfmoonn ortalarda yoktur.muhtemelen uykularının herhangi bir safhasında çeşitli pozisyonlardaki pirelerle boğuşmaktadırlar.
bir gün de bu kadar sorunun insan hayatına zor olduğunu düşünürsün.aslında sabahleyin anlayıp 'güne hiç başlamamam gerekdi' die düşünürsün.aylardır aramayan en son görüştüğünde bir bira içip hal hatır sorup ayrıldığın babanın ismini görünce tekrar uykuya dalman gerektiği geçer aklından.ardından elektriklerin kesik olduğunu evin izmir'in ayazına maruz kaldığınıda görünce uyanmanın yanlış olduğunu anlamayışın gelir aklına kendine sinir olursun.daha sonra eski kız arkadaşın geçen gün internette söyledği sözler gelir gözünün önüne 'sen benim sevgime değmezmişsin...' ile başlar bir sürü ayrıntı ekler arkasından. sen ne kadar sakin kalmaya çalışsanda sözleri ağır gelir aslında. sen pek birşey yapmamışsındır sadece gerçekleri söylemişsindir yüzüne karşı * altından girer üstünden çıkar. hiç birşey sölemediğin aklına gelir acaba dersin acabalar içinde geçer bir gün.okula gidersin hoşlandığın kızla voleybol oynarsın *duş alır çıkarsın, sevgilisi olduğunu görürsün, yıkılırsın. eve gelirsin elektriğin geldiğini fakat saatin yandığını, küçük bir meblanın kıçına kaçtığını duyarsın ev arkdaşından. o zevkle melankolik müzikler eşliğinde derdini anlatırsın sözlüğe ** *
(bkz: çok yalnızım be sözlük)