sis çökmüş insanımın gözlerine

sis ani bir oluşumdur. okuldasınızdır. öğlen arası güzel güzel gezinirsiniz. öğleden sonra derse girersiniz. dersen bir çıkarsınız ki her taraf bembeyaz. lan hangi ara yangın çıktı diye düşünmeye başlar insan ilk başta. ama sistir o işte. kaşla göz arası çökmüştür şehrin üstüne. çökmesi gerektiği zamanı iyi bilir. bir anda gelir. sonra gider.
insanoğlu bir garip bu aralar. insanlık denen şeyi arar olmuş bazıları. çoğu ise çoktan unutmuş, kanıksamış yokluğunu.
sorsak kendimize hepimiz biliriz halbuki, işlerin kötüye gittiğini.
hangimizin söyleyecek bir çift lafı yok ki savaşlara? hangimiz lanet etmiyoruz ki zulümlere?
3 kişi bir araya gelince neler demiyoruz ki tüm bu zalimlere?
insanlar öyle hale geldi ki artık, el kadar bebeğe tecavüze şaşırmıyoruz mesela. el kadar bebeğin vucüdundan 30 tane mermi çıktığı günleri çoktan geride bıraktık zaten. alışıyoruz bütün pisliklere. insanlığı arıyorduk değil mi? evet evet.
öyle iki yüzlü ki artık insanlar.
konuşuyoruz bağdat'ta ölenleri. hepimiz bilmiyor muyuz bunun sorumlularını. biliyoruz. küfür ediyoruz. lanet ediyoruz. sonra 30 saniye sonra bir başka muhabbete geçiyor, 30 saniye önce ettiğimiz küfürleri, acı çeken insan kardeşlerimizin yüreğimizde yarattıkları acıyı unutuyor, eğlencemize dönüyoruz.
insanın gözüne sis bir anda çöküveriyor. tam çökmesi gerektiği vakitte. çökmesinin işine geleceği vakitte.
bugün amerikan ordusu gelse, ayda 20000 dolar maaş teklif etse, amerika'ya lanet eden insanlar olarak bizlerden kaçımız reddedecek?
işte sis bir anda çöküverir gözlerimize. göremeyiz gerçeği bir an. görmek istemeyiz. işimize geldiği gibi devam ederiz. siste görebildiğimiz kadarıyla.
oysa kaç milyon dolarla ölçülebilir ki el kadar bebeğin hayatı? ölçemeyiz ki.
ama işin içine girersek kabul ederiz. böyle iki yüzlü insan. göz yummasını çok iyi biliyor. göz yummak çok işine geliyor.
konuştuklarıyla yaptıklarının uyuşmaması artık çok normal insanların.
mağdem dünyayı kurtarma şansımız yok, neden mahvedenlerden olmayalım ki diyor artık insan.
kazanma şansımız yok neden kaybedenlerden olalım ki?
neden gözlerimize sisin çökmesine müsaade etmeyelim ki?
bırakalım bize dokunmayan yılan binler yaşasın.

ve neden tüm bu yukarıda yazılanlara şaşıralım ki?
bilmiyor muyuz;
insanlar görmezler.
insanlar bilmezler.
insanlar duymazlar.
ne yapsın insanlar? *

(bkz: ilkokul seviyesinde yazı yazmak) (bkz: cokmek) (bkz: insanim) (bkz: goz)