sigarayla karizmatik antidepresanla farklı olmak

türk gençliğinin günümüzdeki durumudur.

şimdi aileden ayrılıp üniversiteye gidip götü başı dağıtan ergen geyiği yapmak istemiyorum ama güzel ülkemin ebleh gençliği tam olarak o durumda.

sigarayla şekil yapmaya çalışan ergenler, ergenleri geçtim üniversite eğitimli, aklı başında olmasını beklediğin, saçları dökülmeye başlamış insanlar bile yapıyor bunu.

götünden hastalık uydurup antidepresana sarılanlar, sonra bunu sağda solda anlatıp "im different bro" kafasında gezenler...
doktora gidip zorla antidepresan yazdıran ergen biliyorum, zorla ya zorla.

türk toplumu medeniyeti kaldıracak durumda değil.
bir önceki nesilin "ben ailemden gördüğüm baskıyı çocuğuma yapmayacağım" diye çocukları başı boş bırakması yüzünden gençlik heba oluyor.
uç noktalarda yaşıyor insanlar, düzgün düşünemiyor çoğunluk.

edit:elektronik sigarayı eklemeyi unuttum.
"moruk geçen bi duman(ki kendisi buhardır) koydum puff oda dumanaltı" kafasıyla elektronik sigara alıyor insanlar.
ben günde üç paket sigara içen bir ahraz olarak "bırakayım bari" diyerek aldım ve gerçekten bıraktım.
birkaç aya bu cihazı da bırakırım umarım.

anlatmak istediğim şu, şekilcilikle, taklitle, görüntüyle bir yere gelinmez, bir şey elde edilmez.