sevgilisizlikten isyan etmek

çoğu yazarın içinde bulunduğunu düşündüğüm durumdur.

cafelerde çiftler masalara dizilmiş oturuyorlar, karşılarında başka çocuklar kollarında esmerler, kumrallar, birbirlerini öpüyorlar, şakalaşıyorlar. o promethium aklından geçiriyor benim de böyle bir sevgilim olsa, benim de bir kız arkadaşım olsa, anne bana niye almıyorsunuz, bizde niye yok diyor.

(bkz: Püskevit)

Elleri nasır tutmuş yazarların feryat ettiği durumdur.

asosyalligin getirdiği dramdir.

Tüm yalnızlığımla yaptigim eylem. Hep bir isyanlardayım. Özellikle kadın yurdunda kalıyorsanız her gün başka başka kadınlardan sevgilileriyle anılarını dinledikten sonra gelen isyandır.

2 aydır sürekli olarak yaptığım isyandır. yok mu bu isyanıma son verecek bir sözlük kızı taliplerimi mesaj kutuma bekliyorum vesselam kolay gelsin cici bici kızlar yerim sizi.

Isyan edip karsisina cikan okuzden sonra isyani kesme durumu coklukla gozlenir.

(bkz: celtic girl)

o benimdir amk. düz duvara tırmanıcam az kaldı. manitayı geçtim konuşacak birine bile razıyım lan. yokluktan ölüyom. saygılar. xoxo.

yeter la. biz de sevmek, sevilmek istiyoruz.