samimi olunmayan insanlarla hep ayni seyi konusmak

hayatlarımıza dair bir gerçektir. çok samimi olunmayan arkadaş, komşu, akraba... ile devamlı aynı konudan, aynı an'dan bahsedilir. *

- merhaba , naber, nasılsın.
- iilik, senden naber..
- bende iyiyim, kendine iyi bak.
-merhaab naber, nasılsın..
- e daha şimdi söledik ya..
- bozmasana kızım. biz samimi olmayan insanlarız. böle tekrar edip durmak zorundayız.
- bu gidişle zaten biraz zor samimi oluruz biz a. k ..
- aa a.k demicektin.. benden de iilik, öptüm canım dicektin.. ama olmuyo ki böle.
- hepinizin a. k..

(bkz: ee daha daha nasılsınız)

+ ahmet abi geçen sana nasıl koydular maçta golü
- necati o konu geçen hafta kapanmadı mı?
+ ama çok pis koydular apuş arandan abiiiiii.

bu durumda sorulan sorulara cevap vermeye üşenilir. muhabbetin bir an önce bitirilmesi arzulanır.

kekremsi tat bırakan, muhabbet olarak söylenmesi muhtemel olan, iki kırık laftan ibaret durum..
bir de, ne kadar isterse istesin, bir iki istisnai durum dışında kişilerle samimi olamayan, ya da gurur, kendini çok yukarı yaftalarda görmekten ötürü gibi sebeplerden samimi olmayan kişiler de vardır. işte bu kişiler samimi olunmayan kişilerle hep aynı şeyi konuşmak olayının baş rolünde oynarlar..

- eskişehir süper yer ya, öğrenci kenti..
+ evet ya, hem küçük hem gelişmiş.
- senin bölüm neydi?
+ reklamcılık.
- süper bölüm ya, ben çok istemiştim..
+ evet ya, hem teorik hem uygulamalı. sıkılmıyor insan.
- isim neydi abi senin? kusura bakma ya, unutmuşum..

bu her görüşmede böyle sürer gider. biri öteki için sibel'in liseden arkadaşıdır; öteki, bunun için sibel'e inceden yazan çocuktur. öteye geçmez...

samimi değilse ne diye zaman kaybına yol açması için izin verildiği anlaşılmayan insanlarla arkadaşlık yapmak zorunluluğu yoktur.böylece aynı şeyler de konuşulmak zorunda kalınmaz.