rüzgarlı günlerde kravatı sigarayla yakmak

canımı sıkan hava olaylarının eylemi.

yalnızca devletin nadide çalışanlarının başına gelebilecek hadise. plaza çalışanları ve tüm yaşamını sözlükte geçiren öğretmenleri etkilemeyen durumdur, çünkü onların beynine oksijen değil beton gidiyor. neyse efendim sabah çayını bitirip seksi ve cool bedenimi kurumun bahçesine atıp sigaramı yaktım.

biliyorsunuz sabah çayının üstüne yakılan sigaranın bir kaç fırtı insanı deli eder mutlu eder. işte yine öyle bir güneşli ve rüzgarlı istanbul günüydü. yakar yakmaz çilekeş ciğerlerime çektim ilk dumanı. yeterli miydi tabi ki hayır derken hıp hıp diye iki nefes aldım ve kendime gelirken sol elim aşk sarhoşluğu ile hafif aşağı hafif yana doğru bıraktı kendini ve o an olan oldu o arsız rüzgar uçurdu kravatımı.

bir iz, bir is ve bir kir peydah oldu o kızların beni çekiştirerek öpmek istedikleri kravatımda.

hülasa bebeğim insanın yüzünde tarık akan hüznü.

Sadece devlet memurlarinin kravat taktigini dusunen insan kravati sigarayla degil cehennem atesi ile yakmalidir.

Yazar burada ben kravat takıyorum ayrıca sigarayla yakıyorum kudurun fakirler demek istemiş.