bugün

hani vardır ya, sessiz ve kumdan tepelerin uçlarında rüzgar eserken bir kaç damla kum tanesi aşağılara süzülür. yuvarlanır da yuvarlanır... bu devinim bu kıpırdanma durağan zamanın sessiz bir çığlığıdır. kopar... artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktır.
şimdi sen güzel dilber sus ve dinle beni. bu zamanlarda ayda yılda bir olsa da için için kanayıp kendini doğanın o üretken haline terk ediyorsun. bu saf dönemdeki fırtınanın ürünü, kendinde kanayan o saf kanın herhangi bir savaşta oluk oluk akan kana (yazıyla) binbeşyüzellibeş basar valla yhaa!
üstelik bu sihiri astigmattan gözü dönmüş gözlerime damıtman yok mu! Şuh bir evrendeyim artık.
+ görüyorum, görüyorum.
- ...hadi erkeğim gir artık!
Yok onu almayayımdır.
(bkz: sakin ol evlat)
(bkz: içkiliyken entry girmek)