otobüste teyzeye yer verirken hergelenin sırıtışı

illa ki hepimizin başına geldi geliyor. sonuçta üç beş yıla 30'una merdiven dayamış insan olucam. yaşlandım yani. yoruluyorum arkadaş iş güç.

ne güzel otobüste ferah ferah geniş geniş otururken her teyze bindiğinde de geriliyorum. alışkanlık işte yer ver modum 'on' gelmiş 'on' gidiyor. teyze bana gelene kadar bekliyorum önlerdeki genç hergelelerden biri yer verse de yine iş bana düşmese diye ama vicdansız hergelelerin hiç biri oralı bile olmuyor. yine teyze gel otur sen ben giderim muhabeti başlıyor ve o yer vermeyen hergele hince sırıtıyor -nasıl yine arkadakine kapakladım diye-. işte bu beni çok rahatsız ediyor.

inanın o hergelenin jöleli kafasından tutup (lütfen burda dişlerinizi sıkıp yüzünüzü germe hareketi yaparak olaya odaklanın) otobüsün kapıları arasına sıkıştırıp yukarı, aşağı yapasım geliyor. bilmiyorum belki de bu beyfendi görünümüm iflah olmaz bir hannibali taşıyor, ama napıyım hep benim vicdanım kullanılıyor.

edit; onlar sırıtmalara devam etsin, biz merdiven bölümüne bile oturur, ayakta erkek bayan dikmeyiz.

değerli'nin gülüşüne benzetilebilir.

görsel