otobüste camı açamayan erkek

normal erkektir, camın açılmamasının erkeklikle bir ilgisi yoktur.

Erkek denebilmesi için binlerce şahit gereken sözde erkektir.

Karizma çizilmesi.

Camın kilitli olduğunu belirli etmeye çalışan hareketlere girişir.

Hırs yapanları vardır. Adam kızarır bozarır olmuyor. O yerine oturur kendine güvenen başka bir babayiğit gelir o dener başarırsa dünyayı kurtarmış havasında kasılır. Ama o da başaramadıysa ilkinden daha kötü bir hale gelir.

boy sorunundan dolayı o riskleri göze almam.

Paslanmış bu yaa diyen erkektir. Asıl paslanan kendisidir. Farkına varması gerekendir.

ilgili karikatür
https://www.bobiler.org/monte/karikatur--131850

amcanın biri vitamınsiz yorumunu bırakmıştı...

Talihsiz erkektir.

Memleketin anası bellenirken biz erkekler otobüs camıyla güç gösterisi yapıyoruz.

Soğan veya light diye tabir edilir.

Utangaç yenilmiş ve çevresinin bakışlarına maruz kalan delikanlının kendini bozuntuya vermemeye çalışırken şu sözler ağzından dökülür ; Sıkışmış glb .s.s

sen mini eteginle sofore klima actirama, sonra gel burda pencereyi acamayan erkege laf cak, pabucumun kadini.

Sorun bende değil camdaydı. Bir keresinde okuldan çıkmışım, ringdeyim ama okulun ringi baya bildiğin körüklü otobüs. Muhtemelen babamla yaşıt zaten, birinci vitesten ikiye geçene kadar motordan öyle ses geliyor ki sanırsınız uzun yıllardır uzun tekel 2000 içiyor. Neyse konuya döneyim, takmışım kulaklığı müzik dinliyorum. Otobüs gittikçe kalabalıklaşıyor ve ayakta duran elemanın biri omzuma dokunup bir şeyler söylüyor. Ben müziğin gazına gelmişim, anlamıyorum. Bir daha söylüyor ve o büyülü kelimeleri duyuyorum:
"Camı açar mısın, kardeş?"
Bir anda kendimi öne doğru atıyorum, cam hemen beş santim uzağımda, üstünde de plastik bir mandalı var. Çekiyorum, çekiyorum, yok açılmıyor. Ellerim acıyor, mandal hiç oralı değil, "biz ne eller gördük birader!" diyor. Bu sırada kalabalık iyice etrafıma yoğunlaşmış, insanlar benim plastik mandalla savaşımı, kimin galip geleceğini bilse de izliyorlar. Utanıyorum sözlük. Halbuki beş dakika önce yan tarafımda duran mavi gözlü kız ile bakışmış, belki de hayatımızın aşkına kapılmıştık. Olmuyor. Mavi gözlü kıza dönüyorum çaresizce, gözleri dolmuş ve "ben, otobüs camını bile açamayan biriyle olamam." gibisinden bir bakış atıyor ve arkasını dönüyor. Buradan aldığım hırsla bir kere daha çekiyorum mandalı; tık yok. Git bak, o mandal hala orda, açılmıyor. Belki de mandal uzak gezegenlerden birinden gelmişti de kimsenin haberi yoktu. Kim bilir, belki de Thor'unu bekliyordu. Kim bilir?

bozuntuya vermemek için cama suç bulması..

Herkesin anlayabileceği şekilde; bileğim ağrıyo geçen halı sahada incindi, mealinde hareketler yapması gereken insandır.

vay be hiç bu kadar önemli olduğunu bilmiyordum dedirten olaydır.

Hakkında bu kadar yazılınca öldü sandığım erkektir.