otobuslerde cam kenarindaki ayak konulan cikinti

efendim çocukluğumdan bu yana bana yer yer büyük mutluluklar yaşatmiş bazense tarifi imkansiz hüzünlere boğmuş çıkıntıdır.

cam kenarlarının olmazsa olmazıdir bu. çoğu otobüslerde ve hemen hemen otobüs zemininden 15-20 cm yüksekte bulunur. aracın sağ tarafında oturuyorsaniz sağ ayağiniza, sol tarafında oturuyorsaniz doğal olarak sol ayağınıza denk gelir. ancak bu cismin en önemli ve kayda değer özelligi genişliğidir efendim. zaten bahsettiğim mutluluk ve hüzün de tam olarak burada ceryan etmekte.

huzur veren tipik çıktıntının genişiği 4.3 ile 7 cm arasinda değişir ( belediye otobüslerinde daha dar olurken şehirler arasi otobüslerde biraz daha geniş). oturursunuz cam kenarına ayağınızı atarsiniz üstüne, yoldan geçen arabalara, meeleyen kuzulara baka baka yolculuk edersiniz. keyif verir insana böyle bir çıkıntıyla yolculuk etmek. rahat hisseder kendini yolcu, müthiştir.
tabi hemen belitmek isterim ki, bu versiyonun kalorifer upgrade edilmis olani var. ayak terletir, pek sevmiyorum, tavsiye de etmem.

diğer bir çeşit olarak da hafiften huzur veren çıkıntıdır. bu gıcıktır aslında. genişliği 1.7 ile 2.5 cm arasinda degişir. ayağinizi koyarsiniz, oh mis gibi yolculuk başlar. ancak gıciktır dedik ya efendim; genişiği pek fazla olmadığından arabanın girdiği en ufak bir çukurda, ne bileyim bir tümsekde pattt, ayağınız zemine düşüverir. sinir eder insani, pek hos değildir. ancak hiç yoktan da iyidir.

son olarak da 1 ile 1.5 cm arasi genişliğinin ardından 45 derecelik açıyla zemine doğru egim yapan çıkıntı modeline değinmek istiyorum. efendim bu denyonun tekidir. böyle ayağınızı koyarsınız en ufak dalgınlıgınızda ayağiniz o eğimden süzülür anında zeminde bulur kendini. lan koyma ayağini madem düşüyor, ama yok! bu çıkıntı biraz böyle kötü alışkanlık gibi; ayağınız düştükçe tekrar üstüne koymadan duramiyorsunuz. kıldır kıl.

gördüğünüz gibi zor şey yolcu olmak. bir sürü dert çile. olsun be hayat seviyoruz seni anasını satıyım. *

genellikle muavinden fırça yeme sebebidir...