ortamlarda disarida kalan adam olmak

dünyanın en kötü hissidir.

üzgünüm, ama böyle diyelim ki bir partidesiniz ya da bir ortamdasınız ki genelde bir arkadaşın zoruyla girersiniz. havanız yoktur ve birden bir bakarsınız ki hiç zevk almıyorsunuz ve aslında kimseyle konuşmuyorsunuz. üçüncü gözle izliyorsunuz. kötüdür. yaşamamayı tercih edersiniz.

meali: .mına koyim içeride parti var ben sozluklerde takılıyorum!

kalabalıktaki yalnızlık olmak.

sadece şanssızdır. kötü bir ilişkiden çıkmıştır.

(bkz: ayar manyakları sözüm size)

cool takılmak için bir fırsattır.

şimdi millet "ezik olmazsan olmaz canım kardeşim" tarzı akıl verme amaçlı söylemlerle esas duyguyu atlayabiliyor. lakin daha önce böyle bir durumla karşılaşmadığımızı hangimiz söyleyebilir?

üstelik bu gibi durumlarda çabalamak daha da beter eder. sırf eğleniyormuş ve kaynaşmış gibi görünmek için normalde selam vermeyeceğiniz ama ortamda sayılan bir adamın espirilerine gülersiniz içtenlikle. amacınız elbette "bakın lan aynı şeye gülüyoz ehe ehe" demektir. işte bu duruma tırtlık denir.

çabaladıkça kurtulunulabileceği de savunulabilir elbette ama şahsi tecrübelerimden de çabalamanın sonuç vermediğini biliyorum. o halde sosyoloji profesörü gibi olanları izlemek ve üçüncü gözle tespitler yapmak, durumu değiştiremiyorsak bu şekilde eğlenmeye çalışmak en doğrusudur.