muhayyel olana

Butun bu yasananlardan sonra hala seni ozluyor olmam tuhaf…kendimi anlayamıyorum, tanıyamıyorum artık tek bildiğim seni merak etmem özlemem sesini duymak istemem seni sadece bir kere görmeme ragmen nasıl böyle istiyorum bilmiyorum kendi hayatımı kendi kararlarımı vermişken neden sana saplanıp kaldım ben peki neden sana gelmeye cesaretim olmadı olamıyor ben sana karsı ne hissediyorum anlayamıyorum ki ama tek bildiğim sen benimle hep var olacaksın ama gercek ama hayal bazen sana o kadar çok ihtiyacım oluyor ki senin beni dinlemene senin bana kıyamayan gözlerle bakmana bana inanmana ben üzüldüğümde benimle üzülmene sevindiğimde sevinmene bunu görmeye o kadar ihtiyacım var ki bazen diyorum sanki sen benim bi yarımdın sen gidince o yarım öksuz kaldı yerine koymaya insan var sanıyorsun sen ama yok kimse olmaz senin gibi belki de unutuyorsun beni unutulmayacak biri değilim ki sana mutluluk mu verdim de beni hatırlıcan ama ben seni hep hatırlıcam çünkü ben gercekten senle mutluydum sonra buyu bozuldu hayat neler yaptı bize böyle olacagı aklımdan bile gecmemişti hiçbir zamn kendimi sana yakıstıramadım ama sana yakıstıramazken daha farklı yerlere geldim ilerden çok pişman olacagım biliyorum ama engel olamıyorum kendime bu korkaklık bu kendine güvensizlik beni mahvediyo. sen hayal olandın ve sanırım öyle kalacaksın.

hatırlıyor musun ilk nasıl tanıştığımızı ? ben çok kırgındım o zaman biliyor musun ? moralim çok bozuktu, çok kötü gidiyordu herşey , çok sıkılmıştım. sonra konuşmaya başladık evet baştan seni dikkate almadım. bir yabancıydın benim için. küçük bir çocuk gibiydin alıngandın sende. niye konuşmuyorsun, niye ön yargılısın falan filan diyordun sürekli ve beni o şımarıklardan sanmıştın. sırf bunun böyle olmadığını göstermek için konuşmaya başladım seninle itiraf ediyorum. sonra o güzel günler geldi. senli günler. senden mesaj gelsin diye telefonun başında beklediğim günler.benim sürekli şikayet ettiğim seninse sürekli beni teselli etmeye çalıştığın günler.
bana ilk seni seviyorum dediğin günü hatırlıyorum. yine ben birşeyler için söyleniyordum hatta ağlıyordum. sonra sen bana sana birşey söyleyeceğim dedin ve "seni seviyorum " dedin. içimdeki burukluğa rağmen çok mutlu oldum. beni arkadaşça sevdiğini düşünmüştüm çünkü bunu düşünmeme sen neden olmuştun. bunun öncesinde bir gün keşke senin gibi sevgilim olsa dediğimde saçmalama demiştim çünkü bana. ben onu hiç unıtmadım. o kadar bozulmuştum ki niye beni kendine layık görmüyor demiştim. ve sonra seni benden soğutmaya çalıştım. aslında ben senden hiç soğumamışım bunu aylar sonra anladım . ben senin artık beni sevmemene üzülmüyorum , ben neye üzülüyorum biliyor musun ?
ilk defa hayatımda aynı şeyleri hissedebildiğim birini kaybettiğime , en yakın arkadaşımı kaybettiğime ve senin öldüğüne. çünkü biliyorum eski sen yoksun artık. olamazsın da kirlendin sen, bozuldun. sen de bu pislik dünyaya uydun. sen beni kurtaramadın, bende seni kurtaramadım.
sadece ne istiyorum biliyor musun? bir günlük de olsa benim tanıdığım güzel arkadaşım , sevdiğim , bir zamanlar herşeyim olan insanı yaşamak. seni görmek istrmiyorum çünkü seni her gördüğümde hayal kırıklıklarım katlanıyor. bendeki seni öldürmek istemiyorum ben. umarım beni anlıyorsundur. senden tek bir isteğim var kendine gel ve kendin ol sen böyle çok daha güzelsin.
yaşanan tüm herşeye rağmen kalbimde ve aklımda olan sana teşekkür ederim.
ama bu sana lanet ediyorum