misafirliğe yırtık çorapla gitmek

içinde dram aksiyon komedi olan bir trajedik bir olaydır. O yırtık gözükmemesi için elinden geleni yaparsın.

düşman başına durumdur. hele yırtık baş parmakta ise sürekli baş parmağı kıvırmak falan... pis be.

(bkz: umut sarıkaya tipi mutsuzluk tanımları)

kapıdan içeri girdiğin anda ,ayaklarım üşüdü terlik var mı diye bir panik terlik aranmasına neden olur.sonrası derin bir rahatlık...

insanı şekilden şekile sokan olaydır.

ayakkabıyı çıkaramazsın ıkınırsın sıkınırsın kimsenin sana bakmadığı anda hop bir anda çıkarırsın ayakkabıyı içeri geçersin.

içeride sıkıntılar çığ gibi büyüyerek devam eder.

eğer yırtık ön taraftaysa ayak parmakları içe kıvrılmak suretiyle yırtık saklanmaya çalışılır.

eğer yırtık arkada topuk tarafındaysa koltuğa dayayarak kapatılmaya çalışılır.

sonuç olarak ne olursa olsun yırtık çorap giymeyin. misafirliğe gitme ihtimaliniz yoksa bile.

daha kötüsü evde sağlam olarak giyilmiş çorabın gün içinde yırtılması, günün sonunda hoşlandığınız kızında içinde bulunduğu bir grupla bir arkadaşınızın evine gitmeniz, ayakkabınızı çıkarırken sağ ayağın baştaki 3 parmağının ortada olduğunu görmenizdir. yaşadım oradan biliyorum.

o çorabı saklamak için iki parmağınla sıkıştırıp yürüme çabası.