milli bayramlarda coşku duyamayan insan

milli bayramların kendisi için bir şey ifade etmeyen insan.

herkes eline bayrakları alıp ''haydi hooop'' diye yollarda koşması gerekmiyor ancak bir sevinç, bir gurur, bir mutluluk bu tarz duyguları bir parça içinde barındırmıyorsa demek ki farklı bir görüş içindedir bu birey.

o gün kişisel bir problemi ya da derdi olan insandır.

oldukca belirgin kısmı coşku kesin duyuyorlar lakin dışa vuramıyorlar.
coşkuyu duymayanlar bellidir zaten, bahsimiz na bunlar işte.

nicün coşkuyla dolmuyorsun kuzum, diye soruyorum kendilerine... bi kuyruk acıniz mi vardır acep?

o günün milli bayram olduğundan haberi bile olmayan insandır.

28 ekim çelenk sunma töreninden bu diyalog:

-abi ne var burda, kim gelcek?
+28 ekim oğlum, çelenk sunma töreni var. yarın 29 ekim.
-(yanındaki arkadaşına dönerek)29 ekimde ne vardı la?

hemen hemen her törende duymak istemeyip de duyduğum diyalog. ha bir de, milli bayram olduğunu internetten öğrenen, hiçbir şekilde törenlere katılmayan ve klavyeyle vatan, millet, sakarya çığırtkanlığı yaparken, "ayy canım ya en mutlu günüm" gibi saçma bir yapışkan ifadeyi bayram kutlama zanneden gürüh da bunun içindedir.
söylediğiniz kadar bu ülkeyi, atatürk'ü seviyorsanız, yarın törende olursunuz; klavye başında entry girmezsiniz.

sözüm sana hey kemalist!
sana da cumhuriyet insanı!
ve size atatürk'ün izindekiler!

yarın geç kalmayın. yoklamada olmayanı yok yazacağım.

milli bayramlarda saçma sapan ilkokul oyunlarını ve stadlarda yapılan sıkıcı gösterilerden haz almayan insandır. bu, milli çoşkusu olmadığı olarak algılanır. ayrıca klasik her milli bayramda yapılan zoraki programlardan da bıkmış olan kişidir.

dini bayramlarda el öpülüp para alınması ile ilgilidir. insanın çoğu sabit düşüncesi çocukluğunda yaşadıklarıyla şekillenir.
29 ekim hakkında konuşulurken, 9 yaşında bir çocuk, "haftaya bugün bayram" gibi bir lafı duyup kulaklarını dikti ve sordu. "el öpülen bayram mı?"

(bkz: vay ibne vay)