mesnevi 2331 2340

2331. Ne şaşılacak şey ki sen hem yılansın, hem afsuncu... Ey Arap, sen yılansın; hem de çirkin yılan!
2332. Eğer karga kendi çirkinliğini anlasaydı, derdinden kar gibi erirdi.
2333. Afsuncu düşman gibi, yılana afsun okur, yılan da onu afsunlar.
2334. Yılanın afsunu, yılancıya tuzak olmasaydı yılanın afsununa aldanır, onunla meşgul olur muydu?
2335. Afsuncu, kazanç hırsına düşünce yılanın kendisini afsunladığını anlamaz.
2336. Yılan "Ey afsuncu, kendine gel. Kendi hünerini gördün, bir de benim afsunumu gör!
2337. Sen beni Hak'kın adıyla afsunladın, bu suretle de beni halka rüsvay etmek istedin.
2338. Beni Hak'kın adı bağladı, senin tedbirin değil. Hak'kın adını tuzak yaptın, yazıklar olsun sana!
2339. Senden benim hakkımı Tanrı'nın adı alacak. Ben canımı da Tanrı adına ısmarladım, tenimi de.
2340. Tanrı adı, beni yaraladığın için ya can damarını koparsın, yahut seni de benim gibi mahsup etsin!" der.

devamı için:

(bkz: mesnevi 2341-2350)

bir önceki için: (bkz: mesnevi 2321-2330)