marketten doğranmış hazır sebze alan kadın

kadın diyemeyiz.
kendilerini, tembellikten sarkmış göbek bölgelerinden başlayarak çırılçıplak teşhir amaçlı soyup sonra şeffaf folyo ile bir güzel sarmalayarak en yakın sanat müzesinde sergilemek isteyeceğim aşikar.
yahu yemek yapmak bir sanattır. yemek yapmanın olmazsa olması sebzeler... rengarenk , mis kokulu...çiftinin attığı tohumdan başlar tanrının gözyaşlarıyla beslenir, bakire bir kızın elinden toplanır pazara oradan sizin tercihinize kalmış tencerenize girecek bir sanat malzemesi... diğer malzemelerlerle birlikte uyumlu bir birliktelik ve içinde sevgi ve ilgi barındırır. ulan hanımefendi: sen nasıl alabilirsin, asgari ücretle çalışanın pis elleriyle yalandan yıkadığı ve doğradığı katledilmiş o naif sebzecikleri alıp hooop tencerene direkt atmaya. sorsan en hijyenik de sensin be kadın. allah belanı versin.
+ ahh başımm, şimdi valla çildiriciğim.

sebze doğramaya bile üşenen kadındır. evet.