lütfen evimize gecekondu demeyin üzülüyoruz

gecekonduda yaşayan fakir veledin biz zenginlere haykırışıdır.

geçen gün taşraya gidip her yer taş mı lan cidden? diye merakıma yenik düşeyim dedim. taşraya vardığımda tam da düşündüğüm gibi çıkmıştı her yer, leş gibi fakir kokan, tavukların bile civcivlerin kolunu bacağını kırıp dilendirdiği, çocukların sümükleriyle ip atladığı neverland'ın pisliği gibi bi yer.

yanımda 56 tane üniversite bitirmiş mühendis arkadaşım yakışıklı corci ile gecekondulara bakıyor, bunları yıkıp yerine ne açabiliriz? diye düşünüyorduk. ben gece kulübü açalım hem ironi yaparız lan derken, corci alışveriş merkezi açmakta ısrarlıydı. tam o anda 3 tane yankesici meyve bıçaklarıyla üstümüze geliyordu, corci tırsmıştı, korkma! dedim ona, zira yıllarca jet li ile arkadaşlık yapmış biri olarak yankesicileri iki saniyede paket etmem zor olmamıştı, corci kahramanım diyerek yanağıma öpücük kondurmuş, ılık bir rüzgar eşliğinde göynüme dokundurmuştu. tam ne pis bir yer lan burası, nasıl yaşıyorlar bu gecekondularda yahu şunlara bak?! derken, küçük bir çocuk paçamı çekti ve;

+ lütfen evimize gecekondu demeyin abi, üzülüyoyuz:/

dedi.

o an içimde bir parça kopmuştu, o an... hayatımda hiç atmadığım kahkahayı attım, neredeyse midem ağzıma gelecekti ayol nasıl güldüysem? çocuk ağladıkça daha da mutlu oluyor, gecekondu gecekondu dolarahaha diye gülüyordum, corci ise yanda el çırparak fon yaratıyordu dalga geçişime. minik çocuk inşallah bi gün sende otuyuysun o evlerde! diyerek uzaklaştı sonra yanımdan, ben ise durur muyum? patlattım cevabı;

- senin malikanede oturabilmen ne kadar imkansızsa benim buraya düşmem 10 kat daha imkansız ahahaha. yıkıcam evinizi sokakta kalacaksınız dolarahahaha.

5 yaşındaki velede verdiğim bu müthiş ayardan sonra malikaneme gitmemek için hiçbir sebebim kalmamıştı... öyle yaptım, gittim malikaneme ve neden bu kadar pislik bi insanım diye düşünmeye koyuldum, ay ezelden zengin bi insan olmasam para seni değiştirdi be cool derdim ama ben doğuştan pisliğim yahu.