l eclisse

fiziki çekimle başlayıp, iletişimsizlikle sonuçlanan uzaklaşma, havanın kararması, güneşin batması ile buluşur filmde. filmin sonunda en çok seyirci bekler gelmelerini.

l'avventure'dan sonra ikinci kez monica vitti'yi izledim, kadının gözlerinde karakteristik bi hüzün var, bi yanı ben küçük şeylerle mutluyum diyor, ama diğer taraftan hep aynı hayal kırıklığının hüznü.

sanırım bir de livv ullman'dan etkilenmiştim kadın oyuncu olarak. ikisi de olağanüstü.

https://www.youtube.com/watch?v=ki1EnDlzVuo