kız arkadaşla telefonda saatlerce ızdırap konuşmak

hiç bir anlamı yoktur!

kız arkadaşıyla saatlerce sorunlar üzerine konuşan insanları kesinlikle anlamam. güzel bir şey olur, laf lafı açar, eğlene eğlene, kıvrıla kıvrıla tatlı tatlı konuşursunuz, eyvallah; kesintisiz 12 saat konuşun, güneşin doğmasını bile beraber izleyin telefonla. ama anlamadığım şey, asık suratla saatlerce saçmasapan ızdırap paylaşmak.

bi ilişki sorun yaratıp çözmek üzerine mi kurulur yahu? hadi öyle kurulmuş olsun; bunu saatlerce mi yapmak gerekir? benim bildiğim, uyguladığım, sıkıntılı konuları özet geçmek, en fazla 15 dakika içinde halletmektir. konuyu hızlıca kapatmak gerekir ve bunu soru cevap şeklinde hızlıca yapmalıdır. yoksa ben her defasında canımı sıkmak için mi sevdiğim insanla konuşayım, onunla olan konuşmaları saçma bir ızdırap alışkanlığına sokayım?

hem böylesi bir ilişkide yanına oturduğunuzda gülecek gücü nerden bulacaksınız? gülmeyecekseniz ne işiniz var yahu? noluyor demezler mi adama?

tüm kızlara ve erkeklere tavsiyem olsun; sıkıntılarla boğmayın birbirinizi. masmavi gökyüzünde ışıl ışıl parlayan güneş ve karanlığı içindeki kocaman bembeyaz ay dururken yapmacık hikayelerle boğulmak olsa olsa bok yemektir, yemeyin.

sevgilisiz insan teoremleri.

(bkz: şükretmek)