bugün

Sevgili modum, sayın doplar çok muhterem ateistler,
converse üstü parka giyen goministler, paralelciler ve
olabildiğince seksi Harun abiler
Merhaba yarenler merhaba felaket arkadaşlarım.

Sizlere köy yaşantısının can çekiştiğini anlatmak istiyorum.
işim gereği köy köy geziyorum. Oysa ki köylerin sadece adı köy.
Bir köy evine giriyorum tahta sedir demir somya değil Son model oturma grupları gocaman plazma karşılıyor beni.

Öğle yemeğine kalıyorum hazır yoğurt hazır salça...

Ergenler samanlıkta zikecek eşşek bulamıyorlar. Zaten ortalıkta samanlıkta yok ya neyse. internetten birbirlerini dürtüyor garipler.

Dedelerimizin garı kız kestiği çeşmeler yalan olmuş. Çeşmelerin yerini çeşitli mobil uygulamalar almış.

Köy bakkalı migros gibi yok yok.

Üretkenlik git gide azalıyor, kanlarına yavaş yavaş emperyalizm karışıyor.

Un pahalı emeğimiz boşa gidiyor diye yufka ekmek, tandır ekmeği gibi ürünler pişmiyor tandırlarda.

Pekmez, tarhana gibi şeyleri bazı kalabalık haneler yapıyor sadece.

Çiçekli basmaların yerini fabrikasyon ürünler almış.

Sütü bile hazır alıyor köylü ki köyde inek besleyen kimse kalmamış.

Bu yazdıklarım kısa bi özet olsun. Belki Anadolunun başka köylerinde insanlar hala üretken Ama dostlarım köylü y.rra yemek üzere.
"Dedemize sahip çıkalım" tarzı bir şey söylemeyecem çünkü artık emperyalizmin müptelası olduk. Sadece demek istediğim hala köy olan bi köyünüz varsa gidin biraz vakit geçirin orada.