bugün

türkiye de kurumsal şirket çalışanı olmak 5-6 şirkette çalışmakla mümkündür, zira türkiyedeki şirketlerin bütünü aile şirketidir ve yüzde doksanında adamın köylüsü akrabası hedesi hödösü haketmeden iyi yerlere gelmiştir ve bir çekememezlik, g.t kalkıklığı mevcuttur.

olması gereken kurumsal şirket çalışanı eğitim düzeyinden performansına kadar hakettiği neyse onu alır, şirket çalışanının eğitimine önem verir ve çalışan mutludur, şirketin mensubu olmaktan gurur duyar.

genelde stereotype tır yani takım elbise ya da etek koyu tonlardadır bunlar, bakımlıdır ve düzeni vardır ancak dediğim gibi türkiyede böyle şirketler oldukça azdır.

ben nerden mi biliyorum? birkaç yıldır kendini kurumsal zanneden bir patron şirketinde kendimi köreltmekle meşguldüm de ondan...
yazar doğru demiştir , zira bu şirketlerde akraba filan yoksa körelirsiniz alakasız birimlerde alakasız işler yaparsınız. sizde 10 yıl sonra giren yönetmen olur siz halen aynı yerde dur durak devam edersiniz. ama şu bilinmelidir ki hayat elden gidince neyler gönül her şey nafile.
duygularıyla işini karıştırmayan bir profesyoneldir.
şirketle birlikte tanımlanmış hedefleri vardır.
kariyer planını şirketle aynı doğrultuda çizmiştir.
çünkü işe alımda hedeflerine, yeteneklerine, işe uygunluğuna göre karar verilmiş; performans değerlendirmesi kariyerine yansımıştır.
(bkz: şişecam holding)