kurbanlığa his beslemek

Yasamak icin cocuk olmaya gerek kalmayan histir, onu beslemisin, tuz vermisin, ot vermisin sonra kafasini yerde gormusun aci bir zincirdir.
Genelde cocukken hep sana bir kuzu alinacagi soylenerek goz yumman saglanan olaydir.

ufacık çocukken edinilen, sanırım hepimizde default olarak bulunan bir özellik. önce koyunlara, sonra büyükbaş hayvanlara karşı gelişti bende bu his. tam ilan-ı aşk edecektim, saray muhafızları kellesini vurdurdu bi keresinde. en güvendiğim dostumdu benim kurbanlık hayvanlar. bi de babamın o "bu işi kan temizler" deyişi ve ilk kavurmayı önümüze koyuşu vardı ki bu sayede metropolde töre cinayetlerinin şahidi olmuştuk bayram cıvıldaşlamaları eşliğinde. çocuk aklı işte, en olmaz hayallerle dolu oluyor içi.
(bkz: insanlar büyüdükçe hayalleri küçülür mü)