kulaklık kablosunu çözene kadar ulaşımı tamamlamak

herhangi bi toplu taşımada sık sık, utanmadan ve arlanmadan başa gelen ve gelmeye devam eden hadisedir. insanı müzikten, dünyadan ve hatta evrenden soğutma oranı ziyadesiyle yüksek olan bu durumla başa çıkmak için henüz bi yöntem de geliştirilmemiş olması da cabasıdır.

ulan zaten darlanmışız. iki gram müzik dinleyip rahatlamak istiyoruz. o kablo neden müzik dinleme aciliyetiyle doğru orantılı olarak düğüm olur ki? koyarken özenle katlarsın, bi dahakine insan gibi açayım da hulka dönüşmeyeyim diye özen gösterirsin. çok değil, yarım saat sonra elini tekrar bi attığında afro saçla kapışacak cinsten birbirine girdiğini görürsün. o hengamede bi de yılmayıp açmaya çalışırsın ya. uğraşır da uğraşırsın. sonra bi bakmışsın ineceğin durak anons ediliyor. bu nasıl bir yıkımdır Rabbim.

lan o değil de tıpkı hayata benziyor ha. sen hep çabala uğraş, emek ver çözmeye çalış bi şeyleri. sonra küt anons gelsin ''nasıl bilirdiniz?''

yaklaşık 1 saat önce yine ve yeniden başa gelen hadise. incirli durağında metrobüsten söverek inen bir şahısa tanık olan varsa o benim.