kol saati takarken kolunun olmadığını hatırlamak

acayip üzücü bir durum. of sözlük of..

(bkz: döl israfı)

(bkz: hayalet uzuv sendromu)

Üzer.

Bir gençlik anımı hatırlattı bana bu baslik.
Kızarkadaşım Kuzeninin doğum gününe davet etmişti. Daha önce hiç karşılaşmadığım , tanımadığım biriydi kuzen alper. Gittim standart bi hediye aldım. O gün kızarkadaşımla bulustuk ve eve doğru yollandık.
-"Aa hediye de mi aldın, ne gerek vardı aşkım"
+" aldım ama beğenir mi ki? klasik bişey, bi s.."
-"düşünmen yeterli canım. Hadi geç kalıyoruz" diye lafı ağzıma tiktı.
Eve geldik. Kızlı erkekli kalabalık bi ortamdı. Bizi karsilayan, alper'in kizkardesi nagihan'dı. Hediyelerin hepsi bi masaya konmuştu. Ben de kenara biraktim elimdeki paketi.
Bizimki mutfakta yardım edecem diye beni yalnız bırakıp içeri geçti. Alper olduğunu sandığım gençle selamlaştık. Orda bulunan diğerleriyle kaynaştım.
Pasta geldi. Herkes masanın etrafında toplandigi için kim neyi üfledi göremedim. Kenardan alkış tuttum sadece. Sıra hediyelere geldiğinde, ahmet'ten tisort, banu'dan falacanin kitabı şeklinde okumaya başladı kuzen alper. O ara gördüm kendisini.
-"eyvah amk"!!!
O paketi hemen yok etmeliydim ordan.
Masaya yanaştım ve benim paketi gördüm. Nagihan'ın elindeydi. O açıp, alper okuyordu hediyeleri. çünkü alper'in, sonradan öğrendim, doğuştan iki kolu da dirsek
hizasindan eksikti.
benim paket açılınca bi sessizlik oldu. Notu okumadan ve hediyeyi söylemeden kenara koydu kız. Kol saati almıştım çünkü.
Sonra mı, binlerce özür ve üzüntü bildirme. Ve kocaman bi rezil oluş.