klaus kinski nin onuru

klaus kinski'nin onuru

ben-şöyle dediler bana, şöyle galiba, ben de baktım, anlayamadım.
bu bir kordela mı,
bir film mi yoksa...
anne-evladım, o bir kordela
ben-kurdale mi anne?
(anlayamadım. yandım. sadece bir kibrit...
üstüdyo yandı.)
o-werner!
werner-efendim?
ben- peynir yedim, keçi peyniri.
sonra baba şöyle dedi, werner baba...
sen de ye o peyniri.
werner baba- yememmmmmmm.
(yemedim.
oyle de demedim.
dediler, yediler...)

ben-klaus baba ya,
versen e kızını bana...
klaus baba-git lan!
(gittim. ölmek istedim. klaus baba kızını vermedi.)
ben-anne. neden sen istemedin?
klaus baba-werneeeer! böyle film çekilmez! bu koyun, bu kuş, bu kuzu ner'den çıktı?
kasap werner!
ben-klaus baba, ben seni ner'den tanıdım ya...
anne- ben, söylemiştim sana.
ha, o kız,
n'oldu evladım?

seyhan erözçelik

kitap-lık, ocak 2005

(bkz: post modernist paçavra şiircikler)