bugün

Geçenlerde bi arkadaşla sohbet ederken dikkatimi çeken husus.

insan birini severken farkında olmadan kendi kişiliğinde bulunmayan ve bu özelliklere sahip olan insanı arar mı? Daha önemlisi böyle şahıslarla hoş vakit geçirip mutlu olur mu?
Yoksa doğuştan içten içe kendine hayran olan, evrende mantığıyla hareket edebilen tek canlı türleri, kendini deli gibi sevip karşındakinde de kendinden bir parça mı arar?

Kişiden kişiye cevabı değişen sorular bunlar farkındayım. Zıt olmak sorunları, aynı olmak ilişkilerde sıkıntıyı getiriyorsa yenilik daima şart. *
yapboz parçalarının birbirini tamamlaması gibidir.
bütünlük sağlamak amacı ile yapılan eylemdir.
bir elmanın iki yarısı olabilmek için gerekli ilk şart. diğerleri zaten hep buna bağlı.
insanın kendinde gördüğü hata ve kusurlara sahip insanları karşısında görmeye tahammül edememesinden kaynaklanır. sadece aşık olduğu kişiler değil, günlük hayatta arkadaşlarımızda da durum böyledir.
eksi artı kutupların birbirlerini çekmesine benzeyen olay.
sonradan, farklı düşüncelere sahip oldukları için, belki sorun olabilecek durum.

(bkz: galatasaraylıyı seven fenerli)
(bkz: fenerliyi seven galatasaraylı)