bugün

Lise zamanlarımda dostoyevski'nin insancıklar'ını okurken fena ağlamıştım. bir insan artık ne kadar ağlayabilirse o kadar ağlamıştım.
kitabın sayfaları birbirine yapışır kapatınca. sümükten.
Okuduğu Kitabı sanki yaşıyormuşcasına içinde hissedecek kadar duygu yüklü olan tiptir. Kitap sırılsıklam olmuş umrunda değil.