kendi çizgini uzatmak

Belki birçoğumuzun bildiği güzel bir hikaye.

--spoiler--
Öğretmen sınıftaki zeki fakat kıskanç öğrenciye :“Niçin arkadaşlarını çekemiyor, onların yaptıklarını bozup kavga ediyorsun?” diye sordu.
…
… Öğrenci, bir süre düşündükten sonra, “Çünkü onların beni geçmelerini istemiyorum” dedi. “En iyi ben olmalıyım. “
Öğretmen, masasından kalktı, eline bir parça tebeşir aldı ve yere 15 cm. uzunluğunda bir çizgi çekti, kıskanç öğrenciye bakarak,

“Bu çizgiyi nasıl kısaltırsın?” dedi.

Öğrenci bir süre bu çizgiyi inceleyip içinde çizgiyi birçok parçaya bölmek de olan birkaç yanıt verdi.

Öğretmen, yanıtları kabul etmedi ve yere ilkinden daha uzun bir çizgi çekti.

“Şimdi birinci çizgi nasıl görünüyor?” diye sordu.

Öğrenci utana sıkıla,

“Daha kısa” diyerek başını öne eğdi.

Öğretmen bu yanıt üzerine öğrencisine unutmaması gereken şu öğüdünü verdi:

– Bilgini ve yeteneklerini artırarak kendi çizgini uzatman, rakibinin çizgisini bölmeye çalışmandan daha iyidir . . .

--spoiler--

efor ister, bu da kimsenin işine gelmez.

özellikle cehaletten beslenen ideolojilerin ve bu ideolojileri temsil ettiğini söyleyen yöneticilerin peşinden koşulduğu sürece bu gerekliliğin fark edilmesi de mümkün değildir.

bu kafada devam ettiğimiz sürece, birbirimizin çizgilerini kısalta kısalta yok olmaya mahkumuz.

sanki farklı havayı soluyup, farklı suyu içen insanlarmışız gibi havaya da suya da düşünmeden zihnimizdeki zehirleri akıtmaya devam ediyoruz.

garip.