kendi kendine konuşan insan

çoğumuz deli olarak bakarız ama kendi kendine konuşan kendi kendine sohbet eden insanlar aksine zekidir.

Çocukluğun belli bir döneminde var böyle şizofrenik bir durum. Evet.

Özellikle hayranı olduğu, kendilerine idol seçtikleri kimi akran veya yetişkinlerle olan diyaloglarda beğendiği, kulağına hoş gelen bazı sözcükleri seçip anlamsızca tekrar eder çocuklar.

Anneme kahve içmeye gelen bir komşumuz ayşe teyze vardı. Çok hoş, alımlı bir kadındı. Annemle Konuşurken hep "peyderpey" derdi. Ben ne olduğunu bilmezdim elbette. Ama pamuk şekeri anımsatırdı bu güzel sözcük bana. Bu sebeple, kafamın içinde bir pamuk şeker hep "peyderpey" der dururdum.

Çok düşünmek de bir nevi kendi kendine konuşmak gibi geliyor bana. Kendin sorup kendin cevaplıyorsun, kendine akıl veriyor kendini çürütüyorsun vs. Öyle ya da böyle insanlarla konuşmak en güzeli sanırım. Aşırı yalnızlıktan geliyorum, tünelin ucu iyi bir yere çıkmıyor benden söylemesi.

kendini başka bir bedende hayal ederek oyunlar bile kurar insan. aynı anda hem spiker hem forvet hem de defans oyuncu olabiliyor insan isterse.

Ya ben artık soru sorup ardından cevaplama evresindeyim. Şizofrenlik başlangıcı falan mı oldu ki bende?

Bir çok nedeni vardır aslında
Bir şeyler paylaşıcağı kimsesi veya kim bilir bir anlıyanı yoktur.
Neyse kendisiyle konuşsun en azından bir taraf dinliyo..

En doğru şeyi yapıyor en azından kendi kendine konuşan insan bir insanla konuşuyor.

tam tamına benim. kavga bile eder hatta kendimden özür bile dilerim.

Zekidir.
(bkz: Ruskekosu)
(bkz: 200 iq)

Konuşacak kimsesi olmayan aptal, mal insandır.

Cevap veriyor ise çok geç.