bugün

güzel ilimiz Konya'da pek çoğu Suriyeli olmak üzere 30.000 mülteciye karşı, hizmette sınır tanımayan halkımızın, kendi fakirleri ile ilgili aynı hassasiyeti göstermemesi maalesef üzüntü vericidir. yetiştirme yurdundaki yaklaşık 150 çocuğun ihtiyaçlarına cevap vermezken mülteci evlerine led tv den mobilyaya her şeyi alan hemşehrilerim acaba kendi fukaraları aç yatarken nerede idiler. elbette ensar gibi onlara kucak açmak bizim vazifemiz. ayrıca bu tavırlarından dolayı tebrik ve takdiri hak ediyorlar ama. yanı başlarında çöplerden ekmek toplayarak hayata tutunmaya çalışan insanları unutmuş olmaları gerçekten düşündürücü. aslında sosyal bir hadise bu. uzun uzun konuşulmalı. biraz derinleştirince konuyu kapitalist sistem, ben merkezli yaşam anlayışı falanda giriyor işin içine.