bugün

kediler anlamaz aşktan
duydukları yalnız şehvet;
ben hiç kedi olmadım mı yaşarken,
nasıl hayır derim? oldum elbet.

kediler beni kurtardı aşktan,
gizlice seyrettim o iğrenç kakaları;
kimse sevmedi onları benim kadar
yalnız okşadılar başkaları.

siz ey kediler, aşkımızın
mermer basamaklarını kirletin!
siz ey tek başına savununcusu
ruhsuz yaşamanın ve etin!

miyavlamalar kıvılcım halkaları,
tavlanmış harlı ateşinde şehvetin;
ezilmekten hoşlanan vücudun kahkahaları,
boğulmuş çığlığı boşlukta etin

sedat umran