kedinin yavrusunun ölmesi

geçen seneydi. dışarıda gördüm. anne kedi yavrusunu yalıyordu. daha yeni doğmuşlar gözleri bile kapalı. ama diğer minnaklar hareketli tatlılık yapıyordu.

fakat içlerinden birisi hareket etmiyordu. o anı anneyi ürkütmemek adına uzaktan seyrediyordum. anne bana bakıp gel dercesine miyavlıyordu. bir yandan da yavrusunu yalamaya devam ediyordu.

gittim baktım ölmüş işte dahası yok. o dünyalar tatlısı şey ölmüş. anne öyle bi baktı ki gözlerim dolunca. sanki bana "miyavlamicak mı yavrum" şeklinde soru soruyordu.

dünyanın en kötü hissi sanırım annenin bakışları. kendisini suçlu ilan etmiş gibi yüzünün düşmesi. yapabilecek bir şeyin yok normalde yavrusuna yaklaştırmayan anne izin veriyor gel kurtar diye.

hayat insanlar açısından belki zor olabilir ama hayvanlar açısından daha zor. sokakta kalan her hayvan bu sona çok yakın.

onları beslemek en azından bi kase süt vermek bir şey kaybettirmez.

Anne Kediler ölü doğan yavrularını yerler bile.

Doğa da bir ziyan yoktur her halde de.

Böyle buyurdu evrim.

bu bir dram filmidir. Hayvanlar, Kediler özellikle de yavru kedilerin ölmesi benim psikolojimin bozulması için yeter ve artar. Keşke hiçbir hayvan ve bebek ölmese.