bugün

ben karpuzun dilimlenip kemirilmesinden yanayım. ağzın kenarından suları aka aka böyle. sonra ağızda kalan çekirdeklerin balkondan aşağı tükürülmesinden. tüpürülmesinden hatta. pis belki ama zevkli amk.

ama işte gün oluyor çatal bıçakla karpuz yemen gereken ortamlara giriyorsun. nasıl bi hayatım var sen düşün. millet "offf smokin giymem lazım kokteyle gidicem" endişesinde, benim en şaşalı ortamlarım ise karpuzun çatal bıçakla yenmesini gerektiren ortamlar.

işte böyle çatalla bıçakla didişip kasılırken sonra farkında olmadan bir cerrah hassasiyetiyle çekirdekleri çıkardığınızı fark ediyorsunuz. fark ediyorsunuz da noluyor bi cumartesi akşamı balkonu yıkayıp yalın ayakla karpuzu üzerinize damlata damlata kemirmenin hayalini kuruyorsunuz. küçük bi adamım lan!