karo taşların çizgilerine basmamaya özen göstermek

yedi yaşındaki çocuğun gösterdiği özendir. biraz büyümeye başladığında çizgilerin arasına çekirdek atıp, tükürüğün tam taşın ortasına gelmesine özen gösterir.

saflıktır. keşke çizgilere basmamaya özen gösteren bi çocuk kalabilsek dedirtir. fakat siktiğimin dünyası dönüyor, dünya döndükçe de her şey değişiyor, değiştikçe büyüyorsun, büyüdükçe saflığın gidiyor, saflığın gittikçe iyice çakallaşıyorsun. tabi suç senin değil yaşanabilir bir dünyanın getirileri bunlar. o çocuk saflığı, ne yapsam da bi yerlerden vurgun yapsam diye düşünür oluyor insan.