kapitalizm ve insan

ikisi yanyana hiç yakışmıyor değil mi? insan denince aklımıza güzel olan bir çok şey geliyor fakat kapitalizm denince ise o güzel olan herşeyi pazarlamak geçiyor insanın aklından. kapitalist sistemi insanlık bu kadar neden sevdi diye düşündüm, sonra özgür olmak istedikleri için bu denli sevdiklerini anladım. insan paranın olmadığı yrde birbirine muhtaç oluyor ama para olunca parasıyla ihtiyacı olanı satın alabiliyor.

fakat ortada bir sorun olması gerek ki, dünya nüfusunun hepsi umutsuzluk içinde. yavaş yavaş ve topluca yüreğimizden bir şeyleri yitiriyoruz. ürettikçe daha çok tüketiyor, tükettiçe kendimizde tükeniyoruz. bende dahil olmak üzere dünya nüfusunun çoğu gece yastıklarına başlarını koyduklarında kendilerinden biraz daha nefret ediyor.

herkesin bi telaşı var, okul, eğitim, iş ve yuva kurmak ve asla katlanılmayacak şeylere katlanmak, yalakalık yapmak, haksızlıklara ses çıkarmamak, savaşları görmemek, umursamamak, neyi umursamamak diyecekseniz eğer, kendi onurumuzu kaybettiğimizi umursamamak. bunların hepsine, neden katlanıyoruz diye soracak olursanız, tek cevabı var bu iğrençlik devam etsin diye. var olan toplum ayakta kalsın diye sabrediyoruz.

okulu, işi gücü, veya daha bir çok pisliği hayatımızdan çıkarsak güneş doğmayacak mı, hayat devam etmeyecek mi? elbette herşey devam edecek fakat aşağılamayı seven insan, ne kendini nede başkalarını aşağışayabilecek.

ama ben bazen, hepinizin sorduğu gibi kendime soruyorum, hayat bu mu, bu kadar donuk bir şey mi, yoksa daha büyük, daha yüce bir durum mu? cevap ise hergün yastıklarımıza koyduğumuzda bizlere sitem eden yüreklerimizde saklı.

(bkz: http://www.solfasol.org/resimler/reklambebek.jpg)

(bkz: kapitalizm ve kölelik)

insanın pazarda satılan üründen farkı yoktur. onu da tüketmeyi hedef alır bu sistem.