kalemimde ağlayan göz benim mi

bugün yine puslu gözlerim
ne dermanım kaldı nede mecalim
kim derdi ki birgün söneceksin
beni de yaşarken öldüreceksin diye
sen olmasaydın başkası mı çıkacaktı karşıma
yoksa acıların yoldaş mı olmayacaktı bana
gazabın öğütürken değirmen taşında
ben sana yandım ben sende kavruldum
dilimde gül değil ateş biter
ocağımda sevda yerine matemler tüter
ben yara neylerim sonsuza gider
ben senle var oldum sende yoruldum
sıvadım yüreğimi acılarınla
adımı kazıdım ağıtlarımda
bir canım kaldı o da yüce allah'a
ben seninle doğdum seninle öldüm
acıyı kardeş bildim sana eş
istersen gözlerime bir mezar eş
ağıtlar yerine şenlik kurulsun
ben sana vuruldum sana tutuldum
bendeki sevgi eritir beni
gülüp eğlensemde unutmadım seni
kalemimde ağlayan göz benim mi
bir susun ardından dile gelen sözsün
ben seni kalbimde öldürdüm, seni kalbime gömdüm.

remziye çelik