bugün

kopartılan yaprağın, yumruk şeklindeki elin üzerine koyuılması ve diğer elin avuç içiyle hızlıca vurmak suretiyle patlatılması ile sonuçlanacak olan, o birkaç adımı eğlenceli hâle getiren eylem.

ağaçtaki dikenli yaprakların kafaya batmasını saymıyorum. o eğlenceli değil. zaten konuyla ilgili de değil.
Uzerinde kus pisligi oldugunu gordugunuz an hayal kirikligina ugrar ve ne kadar sanssiz oldugunuzu gorursunuz.
eğer koparılan yaprak yeşil ise insana daha sonrasında pişmanlık veren eylem.*
"Can"a sahip olan ve de dünyaya zarar veren insanın aksine, doğanın dönüşümüne büyük katkı sağlayarak her canlı için mihenk taşı denilebilecek "canlı"ya yapılması hiç de hoş karşılanmayacak (bkz: düşüncesiz insan)davranışı.

Not: Birçok ademin farkında olmadan reflekse dayalı yaptığı bu eyleme bir son vermesi hoş olur.
ağaç çam ağacıysa yanınızdakinin götü veya ensesi biraz uf olur.
(bkz: hayatı zarar insan)
el alışkanlığıdır.
her zaman bilinçsizce yapmaktan kendimi alıkoyamadığım iş. ilkel atalarımızdan kalma ağaçlarla alakalı bir ''haşır neşirlik'' belkim de
bunu yaptıktan sonra "naptım lan ben" diye düşünüyorum. ama nedense refleks gibi bişey engel olamıyorum bazen.
bunu sıklıkla yapmam ama her yaprak koparışımda o yaprağı elime alır inceler allah ne güzel, ne kadar estetik yaratmış diye düşünürüm sonra atmaya kıyamam ama atarım.
bilimsel açıklaması eksik tuhaf bir davranıştır. mutlaka bilimsel bir açıklaması olmalı. allah rızası için bilen birisi cevaplasın. şurada yazılanlara göre bu eşine az rastlanır bir tik. hele o taze yaprağı parmaklarımla çıtır çıtır kırarak yürümek.. küçük eşit parçalar oyhş..