işi rast gitmeyince allah a küsüp ateist olmak

ülkemizin güzel ateistlerinin huyudur.

sinir stres yapıp,

"yeter lan ben inanmıyorum" deyip ateist olduklarını sanırlar.

inananlara saldırırlar,

ve inançlarının sebeplerini sorgular,

ve inananlardan "inandıklarını ispat etmelerini" isterler.

kendileri ise hiçbir şeyi ispatlama gereği duymazlar.

onların dediği doğrudur,

neden diye sorsanız,

en ufak bir fikirleri de yoktur.

ergenlik işte,

allah düşman başına vermesin.

bu şekilde ateist olanlar için "müslüman ateist" sözü vardır. hatta bunu dindar kesimden bazı kişiler söylemiştir ve eleştirilmişlerdir. ama doğru söylemişlerdir. dindar kesimin iyi tespitlerindendir. çünkü bir insan işi rast gitmediği için ateist oluyorsa ateist değildir. sadece sinirli bir yapıdadır. ateizm bunu açıklama ya da eleştiri ile yapabilene denir.

türkiye de ateist sanılan kişilerin yüzde doksanı agnostiktir. o hani sürekli esprisi yapılan, "uçak düşerken herkes allah'a inanır" sözü buradan gelir. dine inanmaz, dini ritüelleri ya da farzları yapmaz bu yüzden inandığı tanrıya dua eder. ama dini bir çatda değil.

Ozellikle sozluk atayizlarinin icler acisi durumudur.

isler iyiye gitmeyince,

Once namaza niyaza baslarlar,

Sonra da dualarim kabul olmadi diye allah a kusup dudak buzup,

"Kustum ya ben sana inanmiyorum" derler.

Daha da komigi bir de kendilerini daha akilli sandiklari muslumanlari bu inanclari yuzunden cahillikle suclarlar.

Ergenlik iste, zaten bir ateisti ciddiye alip karsilikli konusmak kadar mantiksiz bir sey olamaz.

Suna benzer guzel bir soz var bu konuda :

"Ben cahillerle girdigim hicbir tartismadan galip cikamadim..."

allahın umurunda olmayan.