isyanın rengi

bir orontez yapımı.

isyanın rengi

Ben yarını bekler oldum dünlerim hep duacı, zaman hep akıp gider ben bugüne kiracı, ben avare yolcu oldu siz diğerleri hancı, sevablar dava değil günahların davacı! bir türlü bulamadım isyanımın rengini, soran herşeyi bulur soramadım yerini, bir sevaba değişirim mutlu eden günahı, şimdilerde anlar oldum ilaçlar neden acı! hep içimizde sancı var için hep savaş, kazanmaksa ihtiyaç beklenen herşey yavaş, yollar bana hep uzak üstümde bin bir tuzak, unutulmamak isterken zor geldi unutmamak! hep bir gül sevdi gülün üstünde diken, ölüm belki eceldi belki de kırık kalem, yıkık hayallere çöktü kabus gibi bir ela, halen kendi derdinde yürekler hep kangren!

Kürekler çekildi boşa umutlar yine yenik, kapanır nice yara kapandı onca gedik, dilin kemiği yok diye kalmadı söylenmedik, bulduk isyanın rengini resmini çizemedik! ben de bir renk olmuşum yaradanın tualine, zalim bak her taraftı şimdi bak bir halime, bezgin bir uyurgezer yazar kalemi elinde, bir eli kalededir diğeri yüreğinde!

oooooff yine yüzüm duvara, çok sırtımda acı yara, aaaaah yine gözüm dumana, yüzüm bitmez yolu taşlı dumana! yine tuz yarama imdadım yaradana, baaak bende tattım acıyı, yaaak sayma boş ver kaçıncı, sar iyice çek içine acıyı çeeeeek!

Hala anlamış değilim kim akıllı kim deli, karmaşa da buldum ben isyanımın rengini, masum ezeni vardır acı bir yer seveni, çok laferdik duyamadı sesini! derdimi anlayan tek kimsesizler kimsesi, yeni doğmuş bebek sıfırdan aç gözlerini, yokla benliğini ara bul dengini, sağda ki mi solda ki mi bil bakalım hangisi?! sinsice yaklaşır son limana bu gemi, karşımıza çıktılar aşmadık mı engeli, kendini sorgulayıp bekledin mi eceli, gücünle savaşıp kazandığın zaferi! başka neyde bulabilirsin düşün bu zevki, kurdular yine bağ bize yalnız isimleri, şimdilerde düşünür oldum geleceği, belki son bir şans verir kimsesizler kimsesi!

Duraklamadı son gemi de geçti gitti, demiştim sana otur tart gerçeği, mutluluk mu ebedi bence herşey geçici, insanlığım ölmüş kalmamış can değeri! herkesin var sen de yaz ezgini, bence bulman lazım artık dengini, düşün bence ki imanın eridi, artık sende anla isyanımın rengini!

oooooff yine yüzüm duvara, çok sırtımda acı yara, aaaaah yine gözüm dumana, yüzüm bitmez yolu taşlı dumana! yine tuz yarama imdadım yaradana, baaak bende tattım acıyı, yaaak sayma boş ver kaçıncı, sar iyice çek içine acıyı!