insanın kendi kendini yargılaması

Özellikle geceleri kurulan mahkemede, insanın kendi vicdanıyla hesaplaşması olayıdır.

kendini yargılarken insan gerçekten acımasız oluyor. “Her şeyi ben bilirim, her şeyi ben doğru yaparım” diye kasılarak ortada gezen zavallılar da dahil olmak üzere, kendi yaptıklarını yargılamayan insan yoktur sanırım.

işin güzel tarafı bu yargılama nasıl biterse bitsin, insan kendini ferahlamış hissediyor. Bu rahatlama konusunda oscar wilde şöyle buyurmuş:

“Kişinin kendini suçlaması doyum verici bir lükstür. Kendimizi suçladığımız zaman başka kimsenin bizi suçlama hakkı olmadığını hissederiz. Kişiyi günahlarından arındıran itiraf etmektir, yoksa günah çıkartan Papaz değil.”

Yapılması gerekir ki; yapılan yanlışlardan, dönülebilsin.

insanoğlu için en büyük temennimiz. ne zaman ki bunu başarabildik işte o zaman dünya değişecek.