insanların üzerinize üzerinize gelmesi

Yeter diye isyan ettirir.

Son zamanlarda is yerimden, yasadigim sehirden, sosyal cevremden nefret ediyorum. Boyle soyleyince ergen gibi ondan nefret ediyorum, bundan nefret ediyorum, sirinlerden nefret ediyorum gibi oluyor lakin oyle degildir. Neyse bazen o kadar bunaliyorum ki oglen arasinda yemege tek gitmek istiyorum. bu kadar basit bir olaya bile musade etmiyolar. Kicinda gezicek illa, yaninda biri olmadan bir bok yapamaz cunku.

- yemege gidelim mi?
+ yok ben sonra cikicam.
- iyi, bekliyorum ben haber verirsin.
+ ya aslinda disarda da yiyebilirim, karar vermedim daha.
- ay ne guzel olur dur cantami alayim.
+ simdi ona da usendim, hava da soguk disardan soylerim belki.
- hay aklinla bin yasa, hadi pizza soyleyelim.

Cidden bunu yasadim ve en son kafasini duvara vurup kanlar icinde yere yigildigini hayal edip sakinlestim.

genelde yürüyüş yolunda meydana gelen hadisedir. ama normaldir. sen karşıdan gelirken o da karşıya yürüyordur.