insanları hep ön yargılarımız ile yargıladık

en yakınımızda ki insanları bile ne kadar tanıyabiliyoruz. yakın olduğumuzu düşündüğümüz insanlar dostlarımız, ailemiz bizi gereğinden fazla şaşırtmadı mı neden yaptığımızı bile bilemediğimiz bir dünya davranışımız yok mu? bir insan kendini, en yakın olduğu insanları bile tam olarak anlayamıyor tanıyamıyor demek tam olarak yanlış olmaz sanırım. buna rağmen bazen sadece bir kez gördüğümüz insanlar hakkında öyle kaba, değiştirilemez yargılarımız oluyor ki bunların yanlış olduğunu anladığımızda bastırılamaz bir suçluluk hissede biliyoruz ki hissetmeliyiz de.

Bazı kimselerin "felsefeye" önem vermeden anlayamadıkları; gerçekte ise psikolojiye önem vermenin elzem olduğu, insanlık durumu.

Insanlık durumu diyorum çünkü sanırım hepimiz hayatında en az 1 kere birine yaklaşmıştır önyargı ile. Herhangi bir durumda... Oysa ki tek gereken empati. Çok değil haftada 15 dakika buna dair yazı okusak, önyargılarımızın ne derece azaldığını görebiliriz.