inançlı olabilmeyi istemek

teist olmayı istemektir, hatta deizm bile buna katılabilir.

bir tanrı'nın olduğu, düzeni sağladığı gibi düşüncelere sahip insanlar yaradan'a güvenirler, işleri ona havale eder, başı sıkışınca dua ederler. en büyük avantajı da budur, dinlerin çıkış noktasının da güvenecek bir kutsal güç aramak olduğunu düşünürsek bu sayede insan ruhunun güven eksiğini tamamladığını söyleyebiliriz.

çok isterdim inançlı olmayı, tanrı inancına sahip olmayı. işleri ona havale etmeyi başım sıkıştığında. ama olmuyor. bir kere evrim sistemini kavramışım, hatası da yok. sihir büyü : yaratılışçılık çok ters geliyor, çocuk masalı gibi.

benim için tanrı en fazla yaşam enerjisinin farklı şekillerde iş yapması sanırım. yani akıllı bir varlık değil. varlık bile değil. evrenin kendisi.

işte dostlar keşke insan gibi düşünebilen, iyi-kötü ayrımı olan, her insanla ilgilenen bir tanrı'nın varlığına inanabilsem diyorum keşke. her şey ne kolay olurdu bu acımasız dünyada.

(bkz: aptal olunmaz doğulur)