imkansızı yaşamak

gerçekleşmeyecek şeylere inanıp geçici kendini mutlu etme sanatıdır.
dün bir akrabamızın yeni doğan bebeğini görmek için evine gittik.3 aylık elif ece ismi.masmavi gözlü, pamuk tenli,mis kokulu,dünyanın en güzel bebeklerinden biriydi..saatlerce kokladım, öptüm ,sevdim onu...akşam sevgilimle (aşkından geberdiğim,yanımda yokken nefes almakta zorlandığım,özlemi bedenimi acıtan adam.) konuştuk telefonda,ona elif eceyi anlattım..tabi anlatırken heyecanım ve mutluluğum son haddindeydi..bizde çocuk yapsak ilerde,bir kızımız olsa dedim... ' zor' dedi.. yine belirli aralıklarla gerçekleşen olayı yaşadım ve başımdan aşağı kaynarsular döküldü...sesimi çıkarmadım..konu kapandı..içimin acısından bahsetmiyorum bile. acıtasyona girer...
ben oscara adayım imkansızı yaşamak konusundaki başarım sayesinde. muhakkak hepinizin bir imkansızı vardır..kapışalım diye açtım bu başlığı...