ilk anı

kişinin hafızasındaki ilk tomurcuktur. hatırlamak kolay değildir çünkü üzerinde iyice kafa yormazsanız hatırladığınız anıdan daha eskileri kaçırırsınız. ayrıca ıq ile de alakalıymış ilk anının ne kadar eskilere dayandığı. zeki insanlar daha eski anıları hatırlayabilirmiş.

iki anı arasındayım. biri kahvaltıda annemin ekmeğin arasına zeytin koyup bana vermesi. diğeri çakmakla oynarken yatağı yakmam ve annemle babamın tutuşan yatağı söndürmeye çalışması. 5-6 yaşlarındaydım sanırım. okula başlamadan önceydi yani. okulda hatırladığım ilk anı altın para desenli çikolata alıyordum kantinden.

hatırladığım en eskisi şöyle birşey.

babamla beraber gezmeye çıkıyoruz. yanımızda iki abim de var. güzel manzaralı bir yerden geçerken büyük abimin omzuna bir kelebek konuyor. benim için mucizevi bir şey tabi bu. eve gidince mal mal anneme koşuyorum olayı ballandıra ballandıra anlatıyorum;
"yaaa işte sonra kelebeen bili abimi çiçek sandı omuzuna kondu. ssonra uçtuu ama çok güzeldi." annem de gülmesini tutarak saf saf dinliyor.