ilişkilerin çift ayrılıkların yalnız yaşanması

insan oğlunu yoran eylemdir. biriyle beraber olmak , güzel zaman geçirmek , mutlu olmak , gülüp eğlenmek paylaşılır ama bunun sonrasında gelen ayrılıklar insanın kendi içinde halettemesi gereken bir şeydir. hiç kimseyle paylaşamaz , sözel olarak paylaşsa bile his olarak kimseyle ortak bir bağ kuramaz. o yüzden insanlar genelde yalnız kalmaktan yakınırlar. ayrılıklar içimizde bitirmemiz gereken şeyler kısaca. kafada her şeyi tekrar yaşayıp ben önüme bakmalıyım diyebilmektir. birileri sizi üzdü , siz birilerini üzdünüz önemli olan ayrıldıktan sonra bile saygı duyabilmektir. kötü şeyler yapsanız bile kötülüğünüzü istemeyeceğiniz bir insan vardır karşınızda ve belli bir yerden sonra onu düşündüğünüzden ya da kendinizi düşündüğünüzden ayrılırsınız. bu çok doğal bir olaydır , yeter ki o anıları güzel hatırlayın. bütün insanlar ölür , yok olur ama anılar asla yok olmayacaktır. sevdiğiniz insanları unutamazsınız , onlardan nefret etmeyin.

zorunlu olmayan durumdur. "biz ayrildik diyemedim" süreci ayriliga müteakiben 3 gün civari olup "özgürlük savascisi" süreciyle devam edebilir. ha illa incir receli diyorsaniz o ayri.
(bkz: o papatya)